سه شنبه پر ماجرا؛ از جبل الطارق تا فرغانه / آسانسوری به سوی قتلگاه!

طرفداری / سه شنبه پر اضطراب سوار بر قطار پاییز از راه رسید. سه شنبه ای که یک چشممان به هلهله توپچی های نوجوان در رطوبت جاکارتا است و چشم دیگرمان به هورای بزرگانمان در ظل سرمای تاشکند. 
امروز در دورترین نقطه خاور دور، پسران جاه طلب به هوای توفانی شدن دنیا را روی سرهایشان می گیرند و دمادم به قلعه ستاره های تنگه جبل الطارق یورش خواهند برد. از میان برداشتن مهره های چغر مغرب که از مجاورت اقیانوس اطلس با توپ پر به جشنواره بزرگ قدم گذارده اند، کار شاق و نفس گیری است، اما بچه های حسین عبدی در اندوهِ جنگل های استوایی، گریزی جز حمله از ثانیه صفر به قفس توری سفیران قاره سیاه و ارائه نمایشی منطقی ندارند و برای آنکه شگفتی را تکمیل کنند باید کِشتی سرگردان مغربی ها را در آبگیرها به گِل بنشانند. اتفاقی که با همه دشواری،برای کسری،آرشا،عرفان و حسام دور از ذهن به نظر نمی رسد و می تواند سه شنبه عصر ما را به اشتیاق گل های چیده شده سنجاق کند. 
هزاران کیلومتر دورتر از جاکارتا در مسیر جاده ابریشم و در سرزمینی محصور در خشکی، ستاره های فروزان تیم ملی در دومین نبرد خود به ملاقات ازبک ها می شتابند. ازبکستان که در این سال ها همواره موی دماغ فوتبال ایران بوده، برای آنکه آشیانه علیرضا بیرانوند را داغدار کند، به زمین گیر کردن یوزها در تب و تاب یک ورزشگاه فرتوت می اندیشد. هر چند خیالمان راحت است که سردار، سامان، مهدی، رامین، شجاع و دیگر اعجوبه ها در مسلخ تاشکند کم نخواهند آورد، اما به هر حال باید مراقب گُردانی که پوست خربزه را زیر پای حریفان می گذارد بود. 
امروز در حوالی اقیانوس آرام پسران آینده دار عبدی و در دره سبز فرغانه، مردان نامدار امیر به سیم آخر خواهند زد و جرعه ای از خوشبختی را می نوشند تا هم در جام جهان نمایِ نوجوانان طلایه دار شویم و هم در مسیر جام جهانی بزرگسالان، با طیب خاطر پیش بتازیم و از فرط استیصال سر به پنجره ها نکوبیم. 
سه شنبه برای این فوتبال پرهیاهو روز دیگری است. روزی که رقیبان برابر قدوم تفنگدارانِ ایران خبردار می ایستند و ما بی آنکه قطب نما را گم کنیم به مقاصدی چشم نواز رهنمون شویم. این سه شنبه را باید قاب گرفت و به سینه دیوار چسباند. این روز ملتهب را که قرار است خیر سرش لبخند را بر لبانمان بنشاند. فقط باید ابر و مه و خورشید و حسین عبدی پله و امیر کاریزماتیک دست به دست هم دهند و کار را در دو سوی قاره یکسره کنند!